beton | Collectief Walden

Er woekert een probleem in onze bodem

RADIX

Zone2Source

RADIX

‘Wild’ spotten en een goed gesprek met Japanse duizendknoopthee.

Foto’s: Thomas Dolman

Noorderpark Amsterdam

DE SALTO VAN DE NOORDERPARKBRUG

Speciaal voor de opening van de Noorderparkbrug hebben we een installatie gebouwd. In de ronddraaiende camera obscura wordt de nieuwe brug op zijn kop gezet om vervolgens op muziek een rondje te draaien met alles wat er op, aan of omheen staat. Noord wordt zuid, oost wordt west, boven wordt onder en links wordt rechts. Gelukkig komt de brug altijd op zijn X-benen terecht.

Amsterdam vs Duizendknoop

RADIX

Noorderpark Amsterdam

DE SALTO VAN DE NOORDERPARKBRUG

“Amsterdam opent de aanval op de Japanse duizendknoop”

het Parool 17/05/2019

Lees meer

RADIX (bonus)

RADIX

Radix (song): Every step you take

RADIX

RADIX

RADIX

“Japanse duizendknoop rukt op, maar de overlast is nog beheersbaar.”
“Strijd aangebonden tegen de verspreiding van de reuzenberenklauw.”
“Door waterwaaier verdwijnen bijna alle inheemse ondergedoken waterplanten.”

Japanse duizendknoop, de Reuzenberenklauw en de Waterwaaier verschijnen regelmatig in alarmerende artikelen in de dagbladen. Alledrie de planten zijn ‘invasieve exoten’, zeer onwelkom, maar toch te vinden in de parken, tuinen en wateren door heel Nederland omdat ze bewust door toedoen van de mens hier zijn geïntroduceerd.

Collectief Walden is gefascineerd door het fenomeen van invasieve exoten. Onze omgang hiermee is eigenlijk tekenend voor ons handelen als soort, de mens, op de planeet. Zolang soorten ons bekoren en niet schaden, mogen zij deel uitmaken van onze natuurlijke omgeving. Maar een soort die we eerst koesterden, kunnen we plotseling ontmaskeren als schadelijk: dan valt hij uit de gratie.

RADIX is een ode aan de symptoombestrijding. Deze kunstinstallatie is volledig gewijd aan de Japanse Duizendknoop, de Reuzenberenklauw en de Waterwaaier. Het is een levend, groeiend project waar verschillende kunstenaars aan bijdragen, met een eigen podcast. Zeer geschikt voor groenliefhebbers en -haters.

RADIX is onderdeel van de kunstroute van Tolhuistuin en is te zien als vensterexpositie bij de ingang aan de IJpromenade.

RADIX is ontkiemd tijdens Exploded View van Zone2Source en wordt mede mogelijk gemaakt door Amsterdams Fonds voor de Kunst, Fonds Podiumkunsten en Tolhuistuin. Met dank aan Oorzaken Festival.

Kunstroute Tolhuistuin

26 t/m 1 november 2023
Tolhuistuin

RADIX (bonus)

RADIX

“Radically opposing the idea of the art-work as a self-contained object, their [Smithson and Eliasson] works aim at making viewers aware of their reciprocal relationship with their surroundings.”

Engaging Environments - Anja Novak

Lees meer

RADIX (proces)

RADIX

Een zeer invasieve vensterexpositie. Materiaal: hout, brons, plexiglas, japanse duizendknoop, reuze berenklauw, waterwaaier

Over het IJ Festival Amsterdam

WE BEGINNEN GEWOON

Een monument voor de brug die nooit komt, Over het IJ Festival ism Frascati Producties, 2017.

Nu heeft de minister er een stokje voor gestoken: er komt toch geen brug over het IJ. Maar wij beginnen gewoon. Vanuit het festivalhart van het Over het IJ Festival op de NDSM-werf beginnen we met het bouwen van de brug. De constructie van steigermateriaal is 12 meter lang waarvan 4 meter vrij over het water hangen. 6 meter boven het wateroppervlak. Hiermee doen wij een uitnodiging voor het slaan van bruggen in het algemeen.

We nodigen publiek uit om in het diepe te springen. In de brug is een verkleedhokje, aan de reling van de trap hangen 150 handdoeken, in de brug zit een sauna en van de brug kan je springen. De trap van de brug is tegelijkertijd een tribune en we nodig minister Schultz, een schoonspringer, een architect, een klas kinderen en performers uit om de brug uit te proberen.

Foto’s: Moon Saris / Wouter van Elderen

Frascati Amsterdam

STILTE

In het kader van Frascati Issues, De (on)vertelde stad, hebben we onderzoek gedaan naar stilte in de stad in samenwerking met Dienst Onderzoek, Informatie en Statistiek van de Gemeente Amsterdam. We hebben 497 respondenten gevraagd naar hun visie op stilte.

dit organisme is ten minste houdbaar tot [gepasseerd]

RADIX

Door: Babeth Fonchie Fotchind

het leven is geen speelplaats, waar je experimenteert

met wat in het luchtledige zogenaamd

geen plek mag hebben. wie bepaalt wat waar

mag bestaan, wanneer iets is afgedaan.

de emaille koekenpan met beschadigde binnenkant,

een lepelsteel ligt verward in de wasbak

bedenkt of hij zichzelf nog importantie kan geven

als deurstopper. de scharnieren piepen, doen dat al

geruime tijd.

je steekt een sigaret op en breekt de dag doormidden,

op straat vinden kinderen een lieveheersbeestje

met gebroken vleugel. het leven is geen speelplaats, toch

wissel je geheimen uit alsof het flippo’s zijn. hoe duisterder

het verhaal, hoe groter de waarde van het rondje.

wat is existentie dan wel,

wroeten in geconcentreerde aarde, verpotten op

het tijdstip dat jou uitkomt. de gastarbeiders

dachten dat hun familie

nakomen mocht, het is al veertig keer

november geweest en pas nu zijn ze samen

met hun kinderen

die met jouw kinderen willen zijn. dit

zijn de zaken waar jij je zorgen aan wijdt

terwijl je met je benen languit in je plezierboot

door de grachten vaart, zelfs wanneer de vloeibaar

geworden uitwerpselen van je stadsgenoten

je vertellen dat ze je beu zijn

ben je verontwaardigd over hoe in de lucht,

in het troebele water en in de

groeven van je herenhuis de gevolgen van exotisme

en luiheid zichtbaar zijn. de zon schaamt zich

voor jouw handen die mouwen

nooit voorbij gaan. werkers komen in vele vormen,

maar niet in de jouwe. het leven is geen sudoku

op een scherm, alles kun je wissen

doen alsof je nooit fouten maakt. het is ook

geen klimrek met rubberen mat

om zacht op te vallen.

misschien ben jij degene

die niet buiten zou mogen spelen.

Radix #1 – over woekeren en wortelen

RADIX

Brakke Grond Amsterdam

EN DAAR DAN WEER DE MOEDER VAN

Theater Na de Dam benadert elk jaar theatermakers met de vraag of zij speciaal voor 4 mei een nieuwe voorstelling willen maken die betrekking heeft op de Tweede Wereldoorlog. In dat kader maakten wij in samenwerking met De Brakke Grond: EN DAAR DAN WEER DE MOEDER VAN.

Als we op 4 mei de Tweede Wereldoorlog herdenken, herdenken we een verleden dat veel van ons niet fysiek hebben meegemaakt. Maar wat als onze lijven zich een verleden herinneren, waar wij niet zelf bij waren? Collectief Walden buigt zich over de jonge biologische discipline ‘epigenetica’, de studie naar hoe omgevingsfactoren onze genen aan- en uitzetten en hoe we dat doorgeven aan de volgende generaties. We doen onderzoek naar de vraag hoe de oorlog die onze oma’s meemaakten letterlijk geschreven staat in onze genen. En daar dan weer de moeder van is een theatrale installatie over hoe de ervaringen van oma Jo (Willemstad, 1918), Annie (Venlo, 1919), Toos (Gemert, 1921), Marianne (Krefeld, 1931) en Marijtje (Enkhuizen, 1932) voortleven in ons, in Amsterdam, in 2017.

Foto’s: Mirte Slaats