Radix #1 – over woekeren en wortelen
- RADIX
Engaging Environments - Anja Novak
Lees meerAudiotour voor Oorzaken Festival door het centrum van Amsterdam op zoek naar de Japanse Duizendknoop in het wild.
Door: Babeth Fonchie Fotchind
het leven is geen speelplaats, waar je experimenteert
met wat in het luchtledige zogenaamd
geen plek mag hebben. wie bepaalt wat waar
mag bestaan, wanneer iets is afgedaan.
de emaille koekenpan met beschadigde binnenkant,
een lepelsteel ligt verward in de wasbak
bedenkt of hij zichzelf nog importantie kan geven
als deurstopper. de scharnieren piepen, doen dat al
geruime tijd.
je steekt een sigaret op en breekt de dag doormidden,
op straat vinden kinderen een lieveheersbeestje
met gebroken vleugel. het leven is geen speelplaats, toch
wissel je geheimen uit alsof het flippo’s zijn. hoe duisterder
het verhaal, hoe groter de waarde van het rondje.
wat is existentie dan wel,
wroeten in geconcentreerde aarde, verpotten op
het tijdstip dat jou uitkomt. de gastarbeiders
dachten dat hun familie
nakomen mocht, het is al veertig keer
november geweest en pas nu zijn ze samen
met hun kinderen
die met jouw kinderen willen zijn. dit
zijn de zaken waar jij je zorgen aan wijdt
terwijl je met je benen languit in je plezierboot
door de grachten vaart, zelfs wanneer de vloeibaar
geworden uitwerpselen van je stadsgenoten
je vertellen dat ze je beu zijn
ben je verontwaardigd over hoe in de lucht,
in het troebele water en in de
groeven van je herenhuis de gevolgen van exotisme
en luiheid zichtbaar zijn. de zon schaamt zich
voor jouw handen die mouwen
nooit voorbij gaan. werkers komen in vele vormen,
maar niet in de jouwe. het leven is geen sudoku
op een scherm, alles kun je wissen
doen alsof je nooit fouten maakt. het is ook
geen klimrek met rubberen mat
om zacht op te vallen.
misschien ben jij degene
die niet buiten zou mogen spelen.
Een zeer invasieve vensterexpositie. Materiaal: hout, brons, plexiglas, japanse duizendknoop, reuze berenklauw, waterwaaier
‘Wild’ spotten en een goed gesprek met Japanse duizendknoopthee.
Foto’s: Thomas Dolman
het Parool 17/05/2019
Lees meerSpeciaal voor de opening van de Noorderparkbrug hebben we een installatie gebouwd. In de ronddraaiende camera obscura wordt de nieuwe brug op zijn kop gezet om vervolgens op muziek een rondje te draaien met alles wat er op, aan of omheen staat. Noord wordt zuid, oost wordt west, boven wordt onder en links wordt rechts. Gelukkig komt de brug altijd op zijn X-benen terecht.
Stilte is voor geluid,
wat spaties zijn voor woorden.
Het wit dat het zwart leesbaar maakt.
Geluid verjaagt de stilte niet.
De stilte draagt het geluid,
en verdwijnt zelf nooit.
Hoogstens naar de achtergrond,
waar zij altijd te vinden is.
Voor wie goed luistert.
In het kader van Frascati Issues, De (on)vertelde stad, hebben we onderzoek gedaan naar stilte in de stad in samenwerking met Dienst Onderzoek, Informatie en Statistiek van de Gemeente Amsterdam. We hebben 497 respondenten gevraagd naar hun visie op stilte.
Een monument voor de brug die nooit komt, Over het IJ Festival ism Frascati Producties, 2017.
Nu heeft de minister er een stokje voor gestoken: er komt toch geen brug over het IJ. Maar wij beginnen gewoon. Vanuit het festivalhart van het Over het IJ Festival op de NDSM-werf beginnen we met het bouwen van de brug. De constructie van steigermateriaal is 12 meter lang waarvan 4 meter vrij over het water hangen. 6 meter boven het wateroppervlak. Hiermee doen wij een uitnodiging voor het slaan van bruggen in het algemeen.
We nodigen publiek uit om in het diepe te springen. In de brug is een verkleedhokje, aan de reling van de trap hangen 150 handdoeken, in de brug zit een sauna en van de brug kan je springen. De trap van de brug is tegelijkertijd een tribune en we nodig minister Schultz, een schoonspringer, een architect, een klas kinderen en performers uit om de brug uit te proberen.
Foto’s: Moon Saris / Wouter van Elderen
Theater Na de Dam benadert elk jaar theatermakers met de vraag of zij speciaal voor 4 mei een nieuwe voorstelling willen maken die betrekking heeft op de Tweede Wereldoorlog. In dat kader maakten wij in samenwerking met De Brakke Grond: EN DAAR DAN WEER DE MOEDER VAN.
Als we op 4 mei de Tweede Wereldoorlog herdenken, herdenken we een verleden dat veel van ons niet fysiek hebben meegemaakt. Maar wat als onze lijven zich een verleden herinneren, waar wij niet zelf bij waren? Collectief Walden buigt zich over de jonge biologische discipline ‘epigenetica’, de studie naar hoe omgevingsfactoren onze genen aan- en uitzetten en hoe we dat doorgeven aan de volgende generaties. We doen onderzoek naar de vraag hoe de oorlog die onze oma’s meemaakten letterlijk geschreven staat in onze genen. En daar dan weer de moeder van is een theatrale installatie over hoe de ervaringen van oma Jo (Willemstad, 1918), Annie (Venlo, 1919), Toos (Gemert, 1921), Marianne (Krefeld, 1931) en Marijtje (Enkhuizen, 1932) voortleven in ons, in Amsterdam, in 2017.
Foto’s: Mirte Slaats
Audiotour voor Oorzaken Festival door het centrum van Amsterdam op zoek naar de Japanse Duizendknoop in het wild.
Speciaal voor de opening van de Noorderparkbrug hebben we een installatie gebouwd. In de ronddraaiende camera obscura wordt de nieuwe brug op zijn kop gezet om vervolgens op muziek een rondje te draaien met alles wat er op, aan of omheen staat. Noord wordt zuid, oost wordt west, boven wordt onder en links wordt rechts. Gelukkig komt de brug altijd op zijn X-benen terecht.