Als het landschap verandert en de toekomst op raakt, hoe willen we daar dan nu mee omgaan? Dansen we alles eruit en branden we de toekomst snel, maar vurig, op? Of stoppen we haar weg, zodat we haar zo lang mogelijk bij ons kunnen houden? Of… halen we haar uit haar schuilplaats en knalt zij tien dagen per jaar de wereld in als de zon op haar allerhoogst staat?
Er was een tijd dat de dorpen op de Wadden jaarlijks met zand overspoeld raakten. De eerste reactie was om de dorpen leeg te scheppen, ieder jaar opnieuw. Daarna werd bedacht om bomen te gaan planten, om zo het zand, het eiland, vast te zetten.
Delen van Terschelling zijn verdwenen onder het zand of werden weggespoeld van de kaart door bewegingen van het landschap. Collectief Walden gaat in gesprek met Terschellingers en onderzoekt hoe zij omgaan met het veranderlijke landschap. Met NAU 0000/1000 maakt het collectief een nulmeting: ze legt de vroegere beweging van het landschap vast en zingt deze – in de traditie van het doorgeven van kennis door middel van liedjes en liederen – de toekomst in.
Met deze nulmeting maakt Collectief Walden blauwdrukken van een veranderend landschap als een aanzet tot NAU, een nieuw ritueel voor de eeuwigheid. NAU is een jaarlijks terugkerende rite of passage. Geen coming of age, maar een coming of nature.
Met steun van: Fonds Podiumkunsten, Amsterdams Fonds voor de Kunst en VriendenLoterij Fonds
